Ísleifur Högnason.
Prentsmiðja Eyjablaðsins
Vestmannaeyjum 1926–1927
Guðjónsbræður, þeir Guðjón og Þorbjörn, seldu Ísleifi Högnasyni og Verkamannafélaginu Drífanda hluta af prentsmiðju sinni í desember 1926. Prentsmiðjan var þá flutt í íbúðarhús Ísleifs Högnasonar að Helgafellsbraut 19 (Bolsastöðum). Fyrsta blaðið sem merkt var þessari prentsmiðju kom út 19. desember 1926 og var það 14. tbl. Eyjablaðsins. Vilhjálmur S. Vilhjálmsson blaðamaður var áfram ábyrgðarmaður blaðsins og hafði með höndum afgreiðslu þess, en ritstjórn önnuðust sömu menn og áður: Ísleifur Högnason, Haukur Björnsson og Jón Rafnsson.
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson tók síðan við ritstjórn blaðsins í janúar 1927 og er til viðtals daglega á Vestmannabraut 3. Hann er síðan áfram ritstjóri og ábyrgðarmaður þar til hann flutti úr Eyjum, en síðasta blað hans kemur út 6. mars.
Þá er Jón Rafnsson ábyrgðarmaður blaðsins þar til það hætti að koma út 9. júlí þetta sama ár. Allir þessir menn áttu eftir að marka sín spor í sögu verkalýðshreyfingarinnar. Vilhjálmur gerðist blaðamaður við Alþýðublaðið og var brautryðjandi viðtalsformsins í íslenskri blaðamennsku og var þetta hans frumraun. Ekki er vitað hver tók við prentun blaðsins eftir að Guðjón Ó. hætti í desember 1926.
Guðjón Ó. Guðjónsson.
Þorbjörn Guðjónsson.
Prentsmiðja Guðjónsbræðra
Vestmannaeyjum 1926
Guðjón Ó. Guðjónsson (1901–1992) prentari keypti Eyrarbakkaprentsmiðju árið 1926 og setti hana upp að Laufásvegi 15 í Reykjavík. Var byrjað að prenta í henni þar í febrúar það ár. Prentsmiðjan hafði legið ónotuð í nokkur ár, en síðast hafði verið prentað í henni blaðið Þjóðólfur í Landsbankahúsinu á Selfossi um 1920. Guðjón lagfærði hana og jók tækjabúnað verulega.
Um þessar mundir var gerð svohljóðandi samþykkt á fundi í Verkamannafélaginu Drífanda í Vestmannaeyjum:
„Verkamannafjel. „Drífandi“ ákveður að gefa út vikublað hjer í Eyjunum og felur stjórn sinni að sjá um útgáfu og alla tilhögun þess fyrst um sinn“.
Í framhaldi af þessu fór stjórn félagsins þess á leit við bræðurna Guðjón Ó. Guðjónsson og Þorbjörn Guðjónsson (1891–1974) bónda og formann í Kirkjubæ í Vestmannaeyjum, en þeir áttu prentsmiðjuna saman, að þeir flyttu prentsmiðjuna til Vestmannaeyja. Frá þessu er sagt í 1. tbl. Eyjablaðsins 26. september 1926.
Prentsmiðjan var sett upp að Heimagötu 22 og var hún kölluð Prentsmiðja Guðjónsbræðra. Alls voru prentuð þar 13 tölublöð. Í október kom Vilhjálmur S. Vilhjálmsson blaðamaður til Eyja og tók að sér rekstur blaðsins og afgreiðslu. Hann var ábyrgðarmaður þess meðan hann dvaldi í Eyjum, fram í mars 1927. Síðasta blað af Eyjablaðinu, sem prentað var í Prentsmiðju Guðjónsbræðra, var prentað þar 12. desember 1926. Fyrst var afgreiðsla blaðsins í sama húsi og prentsmiðjan, Heimagötu 22, en frá 6. tbl. 25. október var afgreiðslan flutt að Heimagötu 20 (Carlsbergi).
Það sem er merkilegast við þessa útgáfu er litprentunin á forsíðu blaðsins, en þetta mun líklega vera fyrsta íslenska blaðið sem prentað er í tveimur litum. Undirtitillinn, Málgagn alþýðu í Vestmannaeyjum í rauðu sem undirstrikar líka að þetta eru allt blóðrauðir bolsar sem margir urðu seinna þjóðkunnir menn. Rauði liturinn gerir blaðið miklu líflegra og meiri líkindi eru til þess að menn kaupi það.
Jón Helgason.
Prentsmiðja Ljósberans
Reykjavík 1925–1928
Jón Helgason prentari kom áður við sögu þegar hann flutti með Prentsmiðju Hafnarfjarðar til Eyrarbakka og kom þar á fót Prentsmiðju Suðurlands ásamt fleirum. Þar byrjaði hann að gefa út Heimilisblaðið sem kom út samfellt í 70 ár. Jón flutti fljótlega til Reykjavíkur aftur og vann í Félagsprentsmiðjunni og Gutenberg þar sem Heimilisblaðið var prentað um tíma. Hann stofnaði síðan barnablaðið Ljósberann 1921 og var það prentað fyrsta árið í Gutenberg en svo í Prentsmiðjunni Acta. Þá urðu straumhvörf í lífi Jóns og hann stofnaði Prentsmiðju Ljósberans 1925 og voru þá bæði blöðin prentuð þar eftir það. Þessu nafni hélt prentsmiðjan til ársins 1928 að nafninu var breytt í Prentsmiðju Jóns Helgasonar. Er nánar sagt frá henni síðar.
Sigurður Þ. Guðmundsson.
Angantýr Ásgrímsson.
Prentsmiðja Sigurðar Þ. Guðmundssonar
Seyðisfirði 1924–1934
Sigurður Þorsteinn Guðmundsson (1899–1958) prentari vann í Prentsmiðju (prentsmiðjufélags) Austurlands á Seyðisfirði frá 1919. Hann tók reksturinn yfir 1924 og rak prentsmiðjuna sem einkafyrirtæki til ársins 1934. Fyrstu árin störfuðu að jafnaði tveir menn í prentsmiðjunni en eftir 1928 var Sigurður oftast eini fasti starfsmaðurinn. Prentsmiðjan átti í rekstrarerfiðleikum frá upphafi og átti heimskreppan mikla þar mikinn þátt í. Fór svo að lokum að hann seldi hana Angantý Ásgrímssyni (1904–1947) prentara sem tók þá við rekstrinum.
Gísli J. Johnsen.
Valdimar B. Hersir.
Prentsmiðja G.J. Johnsen
Vestmannaeyjum 1924–1930
Gísli J. Johnsen kaupmaður og konsúll hélt áfram eignarhaldi sínu á prentsmiðjunni en reksturinn var erfiður. Hann hafði nú ekki lengur ritstjóra á borð við Pál Bjarnason eða Pál V.G. Kolka. Eina leiðin var að prentarinn sinnti báðum störfum. Eftir að blaðið Skjöldur hætti að koma út, um mitt ár 1924 byrjaði Valdimar Brynjólfsson Hersir (1891–1936) prentari að gefa út blað sem hann nefndi Þór. Þetta var þriðja tilraunin með blað í Vestmannaeyjum, en hinar misheppnuðust. Fyrsta blaðið kom út 6. ágúst 1924 og segir í grein frá ritstjóra að blaðið „muni að mestu leyti feta í fótspor fyrirrennara sinna Skeggja og Skjaldar í öllum opinberum málum…“.
En erfitt reyndist að reka þessa prentsmiðju því markaðurinn var svo lítill, að það reyndist illmögulegt. Þór kom ekki út nema í tæpt ár og kom síðasta blaðið 30. apríl 1925. Þá hóf Valdimar enn á ný útgáfu blaðs sem hann nefndi Skeggja og taldi vera 4. árgang gamla Skeggja. Fyrsta blaðið kom út 12. júní 1926. Í auglýsingu frá blaðinu segir að Skeggi sé blað frjálslyndra manna í Vestmannaeyjum, komi út vikulega og kosti árgangurinn 5 kr.
Síðasta blað Skeggja kom út 19. febrúar 1927. Varð þá nokkurt hlé á starfsemi prentsmiðjunnar. Ólafur Magnússon tók hana á leigu í nóvember 1928 og hóf að gefa út blaðið Víði en lést ári seinna. Gísli J. Johnsen varð síðan gjaldþrota 1930 og nokkrir menn í Eyjum keyptu prentsmiðjuna af þrotabúi hans.
Ágúst Sigurðsson.
Prentsmiðja Ágústs Sigurðssonar
Reykjavík 1922–2000
Ágúst Sigurðsson (1873–1943) prentari stofnaði þessa prentsmiðju 23. júní 1922 og vann þar alla tíð meðan heilsan entist. Sonur hans Henrik Wilhelm (1905–1966) lærði prentun hjá föður sínum og tók við sem prentsmiðjustjóri 1959. Prentsmiðjan var fyrst til húsa í Pósthússtræti 11, þar sem Hótel Borg er núna, en þegar það var byggt var hún flutt í Austurstræti 12, en síðan í Mjóstræti 6 árið 1951. Tveir synir Henriks lærðu prentun og tóku við af föður sínum þegar hann lést 1966. Ragnar Jóhannes (1940–2018) og Þórður Ágúst (1942–) en Þórður sá um reksturinn einn eftir að bróðir hans flutti til Noregs 1989.
Prentsmiðjan PÁS þjónaði mörgum fyrirtækjum og stofnunum í miðbæ Reykjavíkur í gegnum árin, eins og LR, Jes Zimsen, Nóa-Siríus, Ásgeiri Sigurðssyni o.fl. Á níunda og tíunda áratugnum urðu miklar tæknibreytingar og var prentsmiðjan þá lögð niður 1. ágúst aldamótaárið 2000.
Hallgrímur Benediktsson.
Prentsmiðjan á Bergstaðastræti 19
Reykjavík 1920–1940
Á seinustu árum Hallgríms Benediktssonar prentara, sem stofnaði prentsmiðju á þessum stað um 1920 og nefndi Prentsmiðju Hallgríms Benediktssonar, var hætt að nota það nafn, en hún nefnd Prentsmiðjan á Bergstaðastræti 19.
Hallgrímur keypti Prentsmiðju Hauks á Ísafirði um 1920 og þar með gömlu Ísafoldarhraðpressuna og flutti hana til Reykjavíkur og setti hana upp í Bergsstaðastræti 19. Hann starfrækti hana til dánardægurs 1940. Hallgrímur stundaði blaðamennsku, útgáfustarfsemi og verslun jafnframt prentstörfum. Hallgrímur vann í Prentsmiðju Þorvarðar Þorvarðssonar í eitt ár, en gerðist svo einn af stofnendum Gutenbergs. Þar var hann verkstjóri fyrsta árið sem hún starfaði.
